Hoe je mensen om je heen te hulp schiet, verklapt veel over hoe je omgaat met jouw buitenwereld, met gebeurtenissen en met mensen in het algemeen.
Het kan zijn dat je mensen ongevraagd helpt: je krijgt zelf de indruk dat iemand wel wat hulp kan gebruiken, stapt vervolgens zelf op hem of haar af, en bedenkt na het horen van het probleem zelf waar de ander mee geholpen zou kunnen zijn.
Of misschien help je mensen juist gevraagd: je wacht eerst af tot mensen zelf op jou afstappen en jou om hulp vragen, en vraagt vervolgens aan hen welke hulp ze kunnen gebruiken.
En er is ook nog een tussenvorm: je wacht eerst af tot iemand op jou afstapt en jou om hulp vraagt, en na het horen van het probleem bedenk je zelf een oplossing voor hem of haar.

Het (vrijgezellen)leven van ongevraagde helpers

Help je mensen van nature ongevraagd, dan vertrouw je in je leven op je eigen oordeel, en weet je wat je wel of niet wilt.
Je komt in beweging zodra je daar behoefte aan hebt, zonder eerst te wachten tot alle omstandigheden in je buitenwereld ideaal zijn. Loop je daarbij tegen een obstakel, een probleem of tegenslag aan, dan ga je daar zelf mee aan de gang, en vind je al snel een oplossing.
Je neemt zelf de touwtjes in handen en maakt je eigen regels. Je laat je niet gauw door iets of iemand tegenhouden, en je vindt het tegelijkertijd moeilijk en spannend om je leven op een positieve manier door je omgeving te laten beïnvloeden.
Je neemt zelf de verantwoordelijkheid voor je eigen leven en kijkt bij alles wat er gebeurt ook naar jouw eigen aandeel erin. En je bent ervan overtuigd dat je veel tot stand kunt brengen. Daarbij vaar je jouw eigen koers, en sta je niet erg open voor de tips, adviezen, ideeën en inbreng van andere mensen.
Verder heb je het vertrouwen dat je mensen iets te bieden hebt, en sta je alleen voor hen klaar als je de indruk hebt dat ze genoeg verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen situatie. Accepteren mensen je hulp niet, dan kun je opdringerig worden. En wijzen mensen jouw oplossing af, dan denk je dat ze hun eigen situatie nog niet goed genoeg doorzien, en zie je dat als een extra bewijs dat ze jouw hulp toch echt nodig hebben. Je bent beter in hulp geven dan in hulp ontvangen, en doet dingen het liefst zelf. En dat kan ertoe leiden dat je jouw eigen draagkracht overschat, over jouw eigen grenzen heengaat, en uitgeput of opgebrand raakt.

Het (vrijgezellen)leven van gevraagde helpers

Help je mensen van nature gevraagd, dan vertrouw je in je leven meer op het oordeel van andere mensen dan op je eigen oordeel. Je weet niet zo goed wat je wel en niet wilt, of geeft voorrang aan wat anderen graag willen.
Je komt in beweging zodra andere mensen daarom vragen, of zodra jij je veilig of rustig genoeg voelt. Je deelt jezelf niet zo gauw, blijft liever wat onzichtbaar, en vindt het moeilijk en spannend om in gezelschap voor je eigen mening en voor je eigen behoeftes uit te komen.
Je wacht op de juiste of ideale omstandigheden in je buitenwereld voordat je actie onderneemt. Loop je daarbij tegen een obstakel, een probleem of tegenslag aan, dan ga je hier samen met anderen mee aan de gang of maak je het onbelangrijk. En de manier waarop je er samen met anderen mee omgaat, vind je meer van belang dan de oplossing. Want fijne contacten met andere mensen, een gezellige sfeer en een respectvolle samenwerking zijn heel belangrijk en waardevol voor jou.
Je maakt in overleg met andere mensen keuzes, of blijft wikken en wegen als de mensen om je heen tegengestelde meningen of adviezen hebben. Je laat je leven graag op een positieve manier door je omgeving beïnvloeden, en hecht veel waarde aan tips, adviezen, ideeën en inbreng van andere mensen.
Je wordt graag gesteund door een betrouwbaar iemand met veel invloed of kennis, een religie, een levensbeschouwing, een groep mensen, of gemeenschappelijke regels/normen/waarden. Voor gebeurtenissen zoek je een verklaring in de buitenwereld, en je loopt het risico dat je de schuld op anderen of op omstandigheden afschuift, of dat je jezelf een slachtoffer van de omstandigheden voelt.
Verder heb je het vertrouwen dat mensen elkaar iets te bieden hebben, en sta je gauw voor mensen klaar. Accepteren mensen je hulp niet, dan respecteer je dat en blijft je aanbod voor hulp staan. En wijzen mensen jouw oplossing af, dan laat je hen hun eigen oplossing kiezen, en help je hen daarmee. Je bent ook goed in hulp ontvangen, en doet dingen het liefst samen. Dat kan ertoe leiden dat je mensen over je heen laat lopen, en dat je het contact kwijtraakt met je eigen meningen, behoeftes, gevoelens of grenzen.

Het (vrijgezellen)leven van halfgevraagde helpers

Help je mensen van nature halfgevraagd, dan vertrouw je in je leven op je eigen oordeel, en weet je wat je wel en niet wilt. Tegelijkertijd ben je bescheiden, voorzichtig, verlegen, onzeker, bang voor afwijzing, of op jezelf.
Je komt in beweging zodra andere mensen daarom vragen, of zodra jij je veilig of rustig genoeg voelt. Je kijkt eerst even de kat uit de boom: je deelt jezelf niet meteen en blijft liever eerst wat onzichtbaar.
Je wacht op de juiste of ideale omstandigheden in je buitenwereld voordat je actie onderneemt. Loop je daarbij tegen een obstakel, een probleem of tegenslag aan, dan vind je na goed nadenken een oplossing, doorvoel je het, of bekijk je de positieve kant van het verhaal.
Je neemt zelf de touwtjes in handen. Je laat je niet gauw door iets of iemand tegenhouden, en laat je leven graag op een positieve manier door je omgeving beïnvloeden.
Voor gebeurtenissen zoek je een verklaring in de buitenwereld, en je loopt het risico dat je de schuld op anderen of op omstandigheden afschuift, of dat je jezelf een slachtoffer van de omstandigheden voelt.
Je bent ervan overtuigd dat je veel tot stand kunt brengen. Daarbij vaar je jouw eigen koers, en sta je niet erg open voor de tips, adviezen, ideeën en inbreng van andere mensen.
Verder heb je het vertrouwen dat je mensen iets te bieden hebt, en sta je voor hen klaar als je de indruk hebt dat ze open staan voor jouw informatie, raad, methode of oplossing. Wijzen mensen jouw oplossing af, dan denk je dat ze hun eigen situatie nog niet goed genoeg doorzien, en laat je het hen verder zelf maar uitzoeken. Je bent beter in hulp geven dan in hulp ontvangen, en doet dingen het liefst zelf. En dat kan ertoe leiden dat je jouw eigen mogelijkheden, kennis of vaardigheden overschat, dat je geconfronteerd wordt met je eigen gebrek aan daadkracht, je eigen beperkingen of je eigen incompetentie, en dat je vast komt te zitten.

Mijn uitnodiging aan jou

Ik nodig jou uit om eens te kijken hoe je mensen van nature helpt: ongevraagd, gevraagd of halfgevraagd.
En om daarna te onderzoeken wat je uit de bijbehorende beschrijving hierboven wel en niet in je leven herkent.
Mocht je hierbij ervaringen of inzichten opdoen die weleens interessant of leerzaam kunnen zijn voor jouw medevrijgezellen, deel die dan gerust in een reactie onder dit artikel.