Laat jij je behoeftes een stille dood sterven, of tot volle bloei komen?

Print Friendly, PDF & Email

 

 
 
Op elk moment van de dag kan er een behoefte in je naar boven komen. Bijvoorbeeld de behoefte aan plezier, rust, energie of gezelligheid.
Als vrijgezel hoef je op dat moment geen rekening te houden met de behoeftes van een partner. En daardoor heb je lekker de tijd en ruimte om je behoefte te vervullen.
De vervulling van zo’n behoefte in je omgeving kun je zien als het planten van een plantje (de tak op het plaatje) in een grote tuin (het stuk grond op het plaatje).
En net als een tuinier heb je grotendeels zelf in de hand wat er met je behoefte gebeurt: laat je ‘m een stille dood sterven, of laat je ‘m tot volle bloei komen …
 

Zodra er een behoefte in je opkomt, is de hamvraag of je bereid bent om die behoefte onder ogen te zien en op te pakken. Net zoals de hand op het plaatje.

Als je zelf denkt dat je niets en niemand nodig hebt, dan merk je niet eens dat je nu wel een behoefte hebt. En daardoor blijf je bij voorbaat al met lege handen staan.
Als je het vervullen van je eigen behoeftes egoïstisch vindt, of er andere negatieve oordelen over hebt, dan laat jij je behoefte al gauw weer uit je handen glippen. Zodat je alsnog met lege handen achterblijft.
 

De volgende vraag is hoe belangrijk je die behoefte durft te maken. Met andere woorden, hoe groot durf jij de tak op het plaatje te maken?

Het kan heel aanlokkelijk zijn om je behoefte onbelangrijk te maken, en af te doen als: “Ach, zo belangrijk is het nou eigenlijk ook weer niet. Het komt vanzelf wel een keer”. Zodat jij je niet aan je behoefte hoeft te committeren, je niet in beweging hoeft te komen, en je er niet voor hoeft te gaan in je omgeving. Je maakt je behoefte dan zo groot als een sprietje, terwijl je ‘m ook zo groot als een boomstam had kunnen maken.
Daarnaast kun je in de verleiding komen om alle behoeftes van jezelf even belangrijk te maken. In plaats van “Ja” te zeggen tegen alleen deze ene behoefte, zeg je liever “Ja” tegen al jouw behoeftes. En dus stort jij je op al je behoeftes tegelijk. Maar als mens kunnen we ons helaas maar op een klein aantal behoeftes tegelijk focussen. En daardoor loop je het risico dat je elke dag veel behoeftes half vervult, en vervolgens met een onvervuld gevoel naar bed gaat.
 

Daarna is het de vraag op welke plek in jouw omgeving jij je behoefte het beste kunt vervullen. Oftewel waar jij jouw plantje in de tuin gaat planten.

Zowel binnenshuis als buitenshuis kunnen er allerlei plekken zijn waar jij je behoefte kunt vervullen: bijvoorbeeld verschillende stranden, restaurantjes of vakantiebestemmingen.
Zoek je de juiste plek alleen op je gevoel, dan loop je het risico dat je continu naar een geschikte plek blijft zoeken, zonder er een te vinden. Net zoals je eindeloos kunt blijven zoeken naar een geschikt plekje in je tuin voor je plantje. De plek die het ene moment namelijk wel goed voelt, kan kort daarna namelijk weer minder goed voelen. En dus blijf je van hot naar her lopen.
Zoek je alleen met je verstand een geschikte plek, dan kun je beredeneren wat de verstandigste plek is om je behoefte te vervullen. Maar de kans is groot dat dat niet de plek is waar jij je het prettigst voelt. Zo kan je bijvoorbeeld op een vakantiebestemming verzeild raken die aan al jouw voorwaarden voldoet, maar waar jij je na aankomst niet thuis voelt.
Een mogelijkheid is daarom om eerst met je verstand te kijken wat een paar praktische plekken zouden kunnen zijn om je behoefte te vervullen. En om daaruit met je gevoel de plek te kiezen die je het meeste aanspreekt.
 

De laatste vraag is hoeveel je bereid bent om te doen om je behoefte te vervullen (om het geplante plantje te laten groeien).

Het vervullen van je behoefte kost helaas tijd, energie en misschien ook geld. Nadat je een plantje in de grond gezet hebt, is het per slot van rekening ook nodig om ‘m regelmatig water, voeding en zonlicht te geven en bij te snoeien. Anders verpietert ie, en sterft ie alsnog een stille dood.
Het mooiste zou natuurlijk zijn als jij je behoefte meteen kon vervullen zodra ie in je opkomt. Maar in de praktijk lukt dat niet zo vaak. Als je bijvoorbeeld in de trein zit, en ineens behoefte krijgt om naar het strand te gaan, dan zal je toch eerst moeten wachten tot de trein ergens stopt.
Hoe graag je ook iets wilt, je kunt het niet forceren. Het heeft gewoon z’n tijd nodig. Als je bijvoorbeeld vindt dat je plantje niet snel genoeg groeit, en er daarom flink aan gaat trekken, dan maak je ‘m juist kapot.
Voel je een stuk ongeduld, kijk dan eens of je nog nieuwe mogelijkheden kunt bedenken om je behoefte sneller te vervullen. Zelfs al lijkt de omgeving roet in het eten te gooien, dan kan je nog steeds proberen om daar op een andere manier mee om te gaan. Als je bijvoorbeeld ziet dat je plantje last heeft van een hagelbui, dan kun je hem op een plek neerzetten met meer beschutting. Zijn er even geen nieuwe mogelijkheden, dan heb je mooi de gelegenheid om te genieten van een stukje voorpret …

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.