Negen mogelijkheden om met élke vervelende situatie om te gaan

Geplaatst op 26 juni 2019 door Marcel

Er zijn situaties die je helemaal niet wil, maar waar je tóch mee geconfronteerd wordt. En daardoor kun je jezelf machteloos of gefrustreerd gaan voelen.
Maar wat dat ook voor een situatie is, je kunt wél altijd zelf bepalen hoe je met die situatie omgaat. In elke situatie heb je namelijk de volgende 9 mogelijkheden:

Rusten:

Even pas op de plaats maken en niets doen.
Alleen tot je door laten dringen dat deze situatie op dit moment een feit, een gegeven, de realiteit is. Dat het geen enkele zin heeft om dat te ontkennen, om dat te negeren, of om jezelf tegen deze realiteit te verzetten: dat je dan alleen maar je hoofd in het zand steekt.
Zodra je toegeeft, erkent en aanvaardt dat deze situatie echt gebeurd is, voel je een innerlijke rust en kalmte. En dankzij die kalmte komen er vanzelf ideeën naar boven hoe je nu verder met deze situatie om kunt gaan.
Doorvoelen:

Een situatie in je buitenwereld vind je alleen maar vervelend, als die situatie vervelende emoties in jouw binnenwereld oproept.
En die vervelende emoties kun je voelen in je lichaam, net zoals je vervelende sensaties zoals kou, honger of jeuk in je lichaam kunt voelen.
Als je aanvaardt dat die emoties op dat moment in je lichaam zitten, en je met je aandacht bij die emoties in je lichaam blijft, dan zul je merken dat jouw emoties vanzelf weer verdwijnen. Komen ze na een tijdje later weer terug, dan kun je weer hetzelfde doen.
Door te beseffen dat je emoties hebt, en dat je niet je emoties bent, kun je meer afstand van de situatie nemen, voelt de situatie niet als een drama, en raak je juist minder geëmotioneerd.
Doorgronden:

Je trekt situaties en mensen niet voor niets aan: ze leren jou iets nieuws over jezelf.
En door (met je intuïtie) te doorgronden waarom een vervelende situatie op jouw pad gekomen kan zijn en waarom juist op dit moment, kun je de situatie beter accepteren, en voel je meer innerlijke vrede.
Genieten:

Van een vervelende situatie geniet je uiteraard niet.
Maar als je goed kijkt, dan zul je zien dat in deze situatie 1 of meer behoeftes van jou niet bevredigd zijn (bijvoorbeeld je behoefte aan waardering).
En als je alsnog een manier vindt om die behoefte wél te vervullen (bijvoorbeeld door jezelf de waardering te geven die je van mensen om je heen niet kreeg), dan voel je weer bevrediging en voldoening, en ga je weer meer plezier voelen.
Presteren:

Over een vervelende situatie ben je ontevreden: je wil de schade zoveel mogelijk beperken, als het kan graag weer (zo snel mogelijk) uit deze situatie zien te komen, en voorkomen dat er nog een keer zoiets gebeurt.
Kijk wat je nodig hebt om jezelf weer tevreden(er) te voelen, en stel jezelf tot doel om dat voor elkaar te krijgen. Lukt dat, dan geeft jou dat een goed gevoel over jezelf, en raakt de teleurstelling over de vervelende situatie meer op de achtergrond.
Beschermen:

In een vervelende situatie kun jij je onzeker, bang, ongerust, bezorgd of onveilig voelen.
Kijk wie of wat jou kan helpen om je weer zeker en veilig te voelen.
Door jezelf te beschermen tegen onzekerheid, angst, ongerustheid, bezorgdheid en/of onveiligheid, merk je dat jij er voor jezelf bent, en ga je meer op jezelf vertrouwen.
In volgende vervelende situaties weet je dan dat je op jezelf kunt rekenen, en voel jij je bij voorbaat al minder onzeker en minder onveilig.
Verbeteren:

In een vervelende situatie is er altijd een verschil (een kloof) tussen de werkelijkheid en jouw verwachting (je ideaalbeeld).
Kijk eerst wat je kunt doen om de werkelijkheid zo te veranderen dat ze meer naar jouw zin is, en dus dichter bij jouw ideaalbeeld komt.
Lukt dat niet (helemaal), kijk dan of je jezelf zo kunt ontwikkelen dat je jouw verwachting in dit soort situaties wat naar beneden kunt bijstellen.
Jouw verwachting was in deze situatie niet realistisch, want anders was deze situatie niet gebeurd. En door in dit soort situaties voortaan de lat wat lager te leggen, en je ideaalbeeld wat realistischer te maken, ben je minder teleurgesteld en minder gefrustreerd als er weer zoiets gebeurt.
Doorzetten:

Wat je deed of zei op het moment dat je met deze vervelende situatie geconfronteerd werd, deed je met een bepaalde bedoeling (een bepaalde intentie): je wilde een behoefte van jezelf of van anderen bevredigen, of een doel van jezelf of van anderen bereiken.
Sta je nog steeds achter de intentie die je toen had, zet dan gewoon door: laat je niet door deze tegenslag tegenhouden of ontmoedigen, en blijf gaan voor wat je zo graag wilt.
Helpen:

Deze situatie is in ieder geval vervelend voor jou, en misschien ook wel voor andere betrokkenen (zoals je kinderen).
Je kunt jezelf helpen om met deze situatie om te gaan, door te kijken wat je zelf nodig hebt, dat jezelf te gunnen, en ervoor te zorgen dat je dat krijgt.
En met de ervaring die je opdoet over wat wel en wat niet werkt, kun je ook andere betrokkenen helpen om met deze situatie te dealen.
Lukt dat, dan kun je eventueel ook nog overwegen om mensen te gaan helpen die nog wel steeds in een soortgelijke situatie zitten (lotgenoten), of om mensen te helpen voorkomen dat ze net als jij ook een keer in deze situatie terecht komen.

Gebeurtenissen accepteren

Geplaatst op 26 juni 2019 door Marcel

Beantwoorden

Bepaal zelf hoeveel jij jezelf met andere mensen wilt delen door van je binnenwereld je ideale kasteel te maken

Geplaatst op 26 juni 2019 door Marcel

Beantwoorden

recognizable landmarks, listed on unesco list of world heritage sites.

Als vrijgezel heb je geen partner met wie jij lief en leed kunt delen. En je ontkomt dan ook niet aan de keuze hoeveel jij jezelf wilt delen met de andere mensen om je heen: familieleden, vrienden, kennissen, collega’s en onbekenden.
Want jezelf delen kan zowel spannend, ongemakkelijk, bedreigend of gevaarlijk zijn, als gezellig, fijn, bevredigend of verrijkend.
Om makkelijker de keuze te kunnen maken hoeveel privacy je graag wilt hebben en hoeveel informatie je graag met anderen wilt delen, kun je jouw binnenwereld zien als een kasteel met een muur, een kasteelpoort, een slotgracht en een binnenplaats.

Zo kan het zijn dat jij je tot nu toe als vrijgezel voorgenomen hebt om je binnenwereld zo min mogelijk met andere mensen te delen. Bijvoorbeeld omdat je teleurgesteld geraakt bent in andere mensen of omdat je jouw eigen privacy een groot goed vindt.
Jouw binnenwereld is dan als het ware een zwaarbewaakt fort.
Het heeft als ‘kasteel’ hoge en dikke muren met verschillende uitkijkposten, een kleine en goed gebarricadeerde kasteelpoort zonder raampjes die in principe altijd dicht is, een brede slotgracht met een aantal krokodillen erin om nieuwsgierige en opdringerige mensen op afstand te houden, en een grote hond op de binnenplaats die mensen weer naar buiten kan jagen zodra je hun gezelschap zat bent.

Het kan ook zijn dat jij je tot nu toe als vrijgezel juist voorgenomen hebt om je binnenwereld zoveel mogelijk met andere mensen te delen. Bijvoorbeeld omdat je graag met andere mensen alles wilt delen wat je anders met je partner had gedeeld. Of omdat je van diepgaande gesprekken houdt, of iets voor andere mensen wilt betekenen.
Jouw binnenwereld is dan als het ware een inloophuis. Het heeft als ‘kasteel’ lage en dunne muren zonder uitkijkposten, een grote en houten kasteelpoort met veel raampjes die in principe altijd open is, een smalle slotgracht waar iedereen makkelijk overheen kan stappen, en een gezellige binnenplaats met allerlei hapjes en drankjes.

Als vrijgezel bepaal je helemaal zelf hoe je jouw binnenwereld er als kasteel uit wilt laten ziet: je bent zelf de enige ontwerper van dit kasteel.
Daarbij maakt het helemaal niet uit voor welk kasteel je kiest. Geen enkel kasteel is beter of waardevoller dan een ander kasteel, en het is puur en alleen een kwestie van voorkeur. Zolang dit kasteel maar voor jóu werkt. Laat dus gerust je fantasie en je creativiteit de vrije loop!

Ook ben jij de enige sleutelbewaarder van jouw binnenwereld.
Want in tegenstelling tot je woonruimte is je binnenwereld iets wat niemand kan zien en waar niemand ongevraagd binnen kan komen.
Alleen op de momenten dat jijzelf de deur van je binnenwereld opent, kunnen mensen een glimp van je binnenwereld opvangen, En je bepaalt helemaal zelf wanneer en hoe lang je hen een inkijkje gunt, en hoever je hen in je binnenwereld toelaat.
Je binnenwereld is dus lekker je eigen domein, waarin je 100 procent controle hebt over wie je wanneer, hoe lang en hoe ver binnenlaat!

De vraag “Hoeveel wil ik mezelf delen met andere mensen?” kun je dan ook vertalen naar: “Ziet mijn binnenwereld er op dit moment uit als mijn ideale kasteel?”. Met andere woorden: “Hoe tevreden ben ik met de huidige muur, kasteelpoort, slotgracht en binnenplaats van mijn binnenwereld?”.

Zonder een partner heb je juist de gelegenheid om van je privacy te genieten: er is niemand die van jou verlangt of eist dat je deelt wat er in je omgaat, en je hebt genoeg tijd en ruimte om alles met jezelf te delen wat jou bezighoudt.
Wel loop je dan op den duur het risico dat jij je eenzaam gaat voelen, of dat je het gevoel krijgt dat jij er altijd helemaal alleen voor staat. Als dat gebeurt, zul je moeten leren om in een gesprek je binnenwereld stukje bij beetje te delen naar een ander toe, zodat de ander zich ook stukje bij beetje kwetsbaar durft op te stellen naar jou toe. Of om voor jezelf de gesprekspartner, steun en toeverlaat te worden die je zoekt.

Aan de andere kant heb je als vrijgezel juist ook de gelegenheid om jezelf met veel mensen te delen: je hebt geen partner die jij in gezelschap steeds aandacht hoeft te geven, en kunt jezelf daardoor extra open stellen voor nieuwe contacten.
Wel loop je dan het risico dat sommige mensen misbruik maken van de dingen die ze over jou horen, of dat ze jou maar een kwebbelkous vinden die alleen maar over zichzelf praat. Als dat gebeurt, zul je moeten leren om op je intuïtie te vertrouwen wie je hoeveel over jezelf kunt vertellen. En om in gesprekken niet alleen te zenden maar ook te luisteren, en af te wegen wat je met jezelf wilt delen en wat je met anderen wilt delen …

Hoe een gevoel van machteloosheid toen je partner jou dumpte je leven onnodig kan beheersen, en wat je daaraan kunt doen

Geplaatst op 27 augustus 2017 door Marcel

Beantwoorden

Op het moment dat je partner het met jou uitmaakte (jou dumpte), voelde jij je onbewust onmachtig, machteloos, kwetsbaar of zwak.
Jouw partner bepaalde zelfstandig en eigenhandig dat ie jou of de relatie niet meer wilde, en gooide jou dat als mededeling voor de voeten.
En door dat te doen, ontnam ie jou de mogelijkheid om nog verder te gaan met deze relatie en om er samen nog wat moois van te maken. Jullie relatie en jullie gezamenlijke toekomstplannen spatten in één keer dan ook als een zeepbel uit elkaar.
Vanaf dat uitmaakmoment had niet jijzelf maar jouw partner de touwtjes en de macht in handen. Want hoe jij ook op dit nieuws reageerde en wat je ook uit de kast haalde om ‘m van gedachten te laten veranderen, je partner bepaalde helemaal zelf of ie wel of niet nog terug zou komen op z’n besluit.
Met andere woorden, je partner was de winnaar en jij de verliezer.

Je eerste impuls: de relatie weer herstellen, repareren of lijmen

Zo door iemand benadeeld worden of als een wegwerp-artikel weggegooid worden, zonder dat je zelf inspraak hebt en zonder dat je controle hebt over wat er verder gebeurt, doet flink pijn en is slecht voor je zelfvertrouwen.
Je eerste impuls was dan ook om woedend te worden: “Waar slaat dit op?”, “Hoezo dan?”, “Heb ik er ook nog wat over te zeggen?”, of “Wie denk je wel dat je bent om dit zo voor mij te bepalen?”.
Maar onbewust besefte je toen al gauw dat woedend uitvallen tegen je partner nou niet echt zou helpen om hem of haar weer terug te winnen.
En dus bracht je jouw partner in herinnering hoe fijn jullie het samen wel niet gehad hebben, wat jullie samen allemaal wel niet meegemaakt hebben, en misschien ook hoeveel jij wel niet voor hem/haar gedaan hebt.

Of je vroeg wat je partner niet meer aan jullie relatie beviel, bracht een stuk begrip voor hem of haar op, verdedigde jezelf tegen de kritiek op jou die je hoorde (of dacht te horen), en beloofde hem/haar beterschap om de relatie te repareren en weer een nieuwe kans te geven.

Of je liet je partner merken hoe verschrikkelijk dit nieuws voor je was, door te huilen of jouw pijn op een andere manier de vrije loop te laten. Niet alleen om je partner te laten zien hoeveel hij/zij en jullie relatie voor jou betekenden. Maar onbewust ook in de hoop dat je partner zich bij het zien van al je verdriet en frustratie schuldig zou gaan voelen en op z’n besluit zou terugkomen.

Of je deed alsof dit nieuws jou onverschillig en koud liet, in de hoop dat je partner zou gaan inzien dat ie er zelf slechter van zou worden als ie bij jou zou weggaan: “Jij bent degene die iets verliest en misloopt hoor, als je het met mij uitmaakt!”, “Weet wat je doet, want ik kan genoeg anderen krijgen!”, “Ach, ik was toch ook al op jou uitgekeken!”, “Je hebt geluk, want ik was al van plan om het met jou uit te maken!”, “Ach, zonder mij red je het toch niet!” of “Als je binnenkort met hangende pootjes terugkomt, dan hoef ik je niet meer terug hoor!”.

Je (onbewuste) tweede impuls: je ex-partner verwijten maken en terugpakken

Werkten al je pogingen om jullie relatie weer te herstellen, te repareren of te lijmen wél, dan voelde jij je weer blij en opgelucht. Óf omdat je de relatie weer terug had die jou zo dierbaar was, óf omdat je nu mooi in de positie was om je partner zelf te dumpen. En in beide gevallen voelde jij je onbewust weer sterker dan je partner (de winnaar): “Ik heb hem/haar toch weer zover weten te krijgen dat ie het opnieuw wil proberen!” of “Mooi, nu heb ik de touwtjes weer in handen, en kan ik hem/haar dumpen voordat ie dat misschien nog een keer bij mij doet!”. Ook was dit goed voor je zelfvertrouwen: “Blijkbaar ben ik voor hem/haar toch wel de moeite waard om mee verder te gaan!” of “Blijkbaar kan hij/zij toch niet zonder mij!”.

Werkten al je herstelpogingen, reparatiepogingen en lijmpogingen níet, dan voelde je dat onbewust als een afgang, vernedering of als een extra deuk in je zelfvertrouwen: “Nou heb ik me zo laten kennen, mezelf zo laten gaan, me zo ingezet, alles uit de kast gehaald of mezelf zo gegeven, en dan word ik nóg een keer gedumpt!”.
Dit laatste is moeilijk te accepteren en de kans is dan ook groot dat je jouw ex-partner daarom sindsdien allerlei verwijten bent gaan maken in je hoofd: “Hoe kon ie dat nou doen?”, “Wat een klootzaak/trut is dat toch!”, “Wat gemeen en achterbaks van ‘m zeg!”, “Dat is wel erg gemakzuchtig/laf om het al zo gauw op te geven!”, of “Overduidelijk hebben ik en onze relatie helemaal niets voor ‘m betekend, want anders had ie er wel voor gevochten!”. Op deze manier geef je jouw ex-partner er steeds van langs in je hoofd, en pak je ‘m terug door ‘m de les te lezen, zonder dat hij/zij en de mensen om je heen dat doorhebben. Dit is stil verzet tegen je relatiebreuk en je ex-partner.

Of je hebt in je omgeving aan iedereen die het (wel of niet) wilde horen rondverteld wat voor een gemenerik je ex-partner is, rondverteld hoe slecht ie eigenlijk wel niet als partner of in bed was, allerlei persoonlijke dingen of geheimen van hem/haar verklapt, of allerlei gevoelige of pikante foto’s van ‘m op Facebook of op Twitter gezet.

Of je bent met je ex-partner de strijd aangegaan via een advocaat om het ‘m zo moeilijk mogelijk te maken, om ‘m te laten zien dat hij niet het recht had om jou zo onrechtvaardig te behandelen, om ‘m te laten zien dat jij niet met je laat spotten en sollen, om ‘m terug te pakken, om ‘m niet de kans te geven om ook het leven van je kinderen te verpesten, of om materieel gezien nog zoveel mogelijk aan jullie breuk over te houden als kleine genoegdoening/compensatie voor het leed dat ie jou heeft aangedaan.

Of je bent nog een stap verder gegaan door je ex-partner steeds te stalken, dierbare dingen van ‘m kapot te maken of weg te halen, ‘m regelmatig lastig te vallen, ‘m te bedreigen, of geweld tegen ‘m te gebruiken.

Het terugpakken beheerst en overschaduwt je (vrijgezellen)leven

Heb je jouw toevlucht genomen tot een of meer dingen hierboven, uit boosheid dat je gedumpt bent en dat jullie relatie niet meer te redden is, dan is de kans groot dat je daar ook nu nog steeds mee bezig bent, en er nog steeds in verstrikt zit.
En als je niet oppast, ga je daar nog een hele tijd mee door, misschien zelfs wel de rest van je leven. Dan wordt het als het ware een levensmissie.
Als dit voor jou werkt, dan kun je er gerust mee doorgaan hoor. Maar ik nodig je uit om jezelf eens eerlijk af te vragen hoeveel dit jou nou echt oplevert.

Natuurlijk, het is goed om assertief te zijn en te laten zien dat je niet zomaar over je heen laat lopen. En laten we wel zijn, diep in je hart vind je het eigenlijk ook wel lekker om je partner nog even goed terug te pakken voor wat ie jou allemaal aangedaan heeft. Dat geeft je een stuk voldoening, het gevoel dat je weer meer in je kracht gaat staan, een gevoel dat je weer meer invloed/grip/controle/macht in deze situatie hebt, en meer zelfvertrouwen,
Alleen de vraag is, hoe voel jij je terwijl je hier nog steeds mee bezig bent? Voel je steeds meer opluchting, ontspanning, blijheid, rust, tevredenheid en innerlijke vrede door dit te doen? Of blijf je een voortdurende (en groeiende) woede, wrok, wraakzucht, hekel of haat voelen, en probeer je tevergeefs van die nare gevoelens af te komen door er dan nog maar een schepje bovenop te doen in je woorden en daden naar je ex-partner toe?

Besef goed dat je door deze dingen te doen, continu bezig bent met je ex-partner in jouw buitenwereld, in plaats van aandacht te geven aan je eigen binnenwereld. Terwijl in jouw eigen binnenwereld de echte strijd plaatsvindt: woede, verdriet, ongeloof, teleurstelling, desillusie, gebrek aan vertrouwen en machteloosheid, die er allemaal voor vechten om door jou gezien, gehoord en doorvoeld te worden, en om een plekje te krijgen.

Met je ex-partner terugpakken heb je vooral jezelf te pakken

Want wat je ook in je buitenwereld onderneemt naar je ex-partner toe, de pijn en het gemis die je tijdens en na de relatiebreuk voelde, blijven op de achtergrond aan je knagen en je leven overschaduwen, en worden alleen maar groter in je binnenwereld zolang je ze negeert en onderdrukt.

Alleen door met jezelf in gesprek te gaan, het uitgebreid met jezelf te hebben over hoe het nou voor jóu als persoon was om dit mee te maken, en jezelf toestemming te geven om de herinneringen onder ogen te zien en de gevoelens te doorvoelen die daarbij naar boven komen, kom je weer met jezelf in het reine.
Je leert dan stapje voor stapje en met vallen en opstaan om dit hele gebeuren een plekje te geven en los te laten, in plaats van er nog elke dag mee bezig te blijven door van alles naar je ex-partner toe te doen en te zeggen. De ingrijpende relatiebreuk zelf vergeet je niet meer, en het kan zijn dat de pijn en het gemis niet helemaal zullen verdwijnen, maar ze raken in ieder geval op de achtergrond zodat je weer je eigen leven kunt oppakken. Je laat je relatiebreuk dan achter je, in plaats van maar in het verleden te blijven hangen en de toekomst die voor je ligt te blijven verwaarlozen.
En door de innerlijke rust en innerlijke vrede die je dan voelt, zit je niet meer vast in die heftige emoties van daarvoor, en ga je de relatiebreuk zelf ook wat meer in perspectief zien.

Een andere blik op gedumpt zijn

Zodra je gevoelswereld weer wat meer tot rust komt, ga je beseffen dat het voor je ex-partner waarschijnlijk ook een moeilijke stap was om het met jou uit te maken en jou dus pijn te doen.Dat ie zelf waarschijnlijk ook in een innerlijk conflict heeft gezeten voordat ie deze stap uiteindelijk kon zetten, en dat ie daarna waarschijnlijk geworsteld heeft met een schuldgevoel naar jou toe en met twijfels of ie er wel goed aan gedaan had om het uit te maken: “Had ik de relatie misschien toch nog een kans moeten geven, er meer voor moeten vechten of mijn eisen wat lager moeten stellen?”.
Dat kan ook het geval zijn als jij zelf de indruk had dat het uitmaken jouw ex-partner wel erg makkelijk afging, of dat hij/zij na het uitmaken z’n leven wel weer erg gauw op orde had. Want hoe rot je ex-partner misschien ook (uiteindelijk) naar jou toe gedaan heeft, hij/zij had er geruime tijd wél behoefte aan om (ook) met jou een relatie aan te gaan: anders had ie daar geen energie en geen tijd in gestoken.

Ook ga je dan inzien dat jullie relatie na verloop van tijd misschien nog wel jóuw (belangrijkste) behoeftes bevredigde, maar niet meer alle belangrijke behoeftes van je ex-partner: bijvoorbeeld doordat z’n behoeftes in de loop van de tijd gingen veranderen of doordat ie zich steeds meer bewust werd van wat ie echt wilde.
En dat ie op het moment van uitmaken (terecht of onterecht) geen manier meer zag waarop jullie relatie die behoeftes wél weer kon bevredigen. Met andere woorden, dat je ex-partner tijdens het uitmaken op zoek was naar meer bevrediging en naar meer geluk, en dat het uitmaken dus niets persoonlijks naar jou toe was (ook al heeft ie dat misschien wel gezegd of gesuggereerd).

Daarnaast realiseer jij je dan dat een relatie net als elke andere samenwerking iets is wat van beide kanten moet komen, en dat er altijd een kans bestaat dat een van beiden af gaat haken. Voor hetzelfde geld was jij zelf tegen een stuk onvrede in je relatie aangelopen en degene geweest die het uit had gemaakt.
>En dan zie je ook eerlijk onder ogen dat een relatie, waarin jullie allebei veel energie, tijd en geld in hebben gestoken, niet zomaar ineens onverwachts stopt. Ik weet zeker dat er al een tijd ervoor signalen waren dat je ex-partner tegen een stuk onvrede in de relatie aanliep (iets in jullie relatie miste), en dat die signalen steeds sterker werden tot het moment van uitmaken.
[Voorbeelden:
Het kan zijn dat je ex-partner meerdere keren aangaf dat ie met je wilde praten, chagerijnig werd, op jou begon te vitten, over jou of over z’n omgeving begon te mopperen/klagen, minder vrolijk werd, vaker boos of neerslachtig was, minder energie had, minder contact met je opnam, minder met je praatte, minder dingen samen wilde doen, niet meer zoveel reageerde op wat je zei of deed, er met z’n aandacht niet meer helemaal bij was als ie samen met jou was, vaker buitenshuis was, later thuiskwam, meer op andere mannen/vrouwen begon te letten, meer met andere mannen/vrouwen contact maakte of omging, zichzelf ineens meer lichamelijk ging verzorgen, een geur of voorwerpen had die je niet kon plaatsen, dingen ging zeggen die niet klopten, of (volgens eigen zeggen of volgens mensen om je heen) vreemd ging.]

Net als alle partijen bij een verbroken samenwerking hadden jullie allebei een aandeel in de verbroken relatie, ook al was het alleen maar dat je de signalen van je partner niet opmerkte of niet serieus nam.
In mijn ogen voelen we allemaal intuïtief haarfijn aan wanneer er iets met onze partner (of met onze kinderen) aan de hand is. En ook al hebben we wat minder contact met onze intuïtie, dan nog vallen ons in ieder geval al gauw dingen op die anders dan anders zijn: met onze partner hebben we namelijk een sterkere band dan met andere mensen, en we kennen die persoon als geen ander.

Vervelend genoeg drukken we onze intuïtie en onze waarnemingen meestal al gauw weer weg omdat we denken dat we ons wel zullen vergissen, dat het vast wel iets tijdelijks/onschuldigs zal zijn, dat het allemaal wel mee zal vallen, dat het vanzelf wel goed komt, of dat onze partner er zelf wel over begint als er iets aan de hand of mis is. En hoe plausibel dat wegdrukken vanuit ons eigen gezichtspunt misschien ook is, het is wel iets wat we zelf doen: daar kunnen we onze ex-partner niet de schuld van geven.

Je bent niet machteloos als je partner het uitmaakt!

Zo onmachtig of machteloos als je dacht te zijn toen je ex-partner het uitmaakte, was je in werkelijkheid niet.
Want voordat je aan een relatie begon, wist je al bij voorbaat dat er een (kleine) kans was dat de relatie mis zou lopen.
Ondanks dat heb je er toch zelf voor gekozen om de relatie aan te gaan en om al die tijd in de relatie te blijven. Je hebt dus helemaal zelf bepaald dat je de relatie aan wilde gaan en ermee door wilde blijven gaan, en dat je dus het risico van een relatiebreuk op de koop toe nam.

Ook tijdens de hele relatie had je de touwtjes in handen: je was tijdens de hele relatie in de gelegenheid om je partner eens in de zoveel tijd te vragen hoe ie jou en de relatie vond, en om de signalen uit te spreken die je zag of intuïtief aanvoelde.
Daarmee zeg ik niet dat de relatiebreuk je eigen schuld was of dat je de relatiebreuk had kunnen voorkomen hoor, begrijp me goed.
Maar ook als onze partner mooi weer speelt en doet alsof er niets aan de hand en niets mis is, voelen we intuïtief aan dat dit niet klopt.
En ook al weigert onze partner om te praten over de signalen die we zien of voelen, of over zijn of haar eigen onvrede, dan weten we in ieder geval dat er iets bij onze partner speelt, en zien we een relatiebreuk al eerder aankomen.
Zodat we uit onszelf alvast dingen in de relatie kunnen veranderen, alvast voorzorgsmaatregelen kunnen nemen voor een eventuele relatiebreuk, niet meer overvallen worden door de relatiebreuk op het moment dat die daadwerkelijk komt, en ons niet meer onmachtig, machteloos, kwetsbaar of zwak hoeven te voelen zodra onze partner ons meedeelt dat ie met de relatie wil stoppen …

Je machteloos voelen

Geplaatst op 19 maart 2017 door Marcel

Beantwoorden

Hoe makkelijk vraag jij andere mensen om hulp?

Geplaatst op 15 maart 2017 door Marcel

Beantwoorden

Vraag je andere mensen makkelijk om hulp, zonder erover na te hoeven denken? Moet je eerst een stuk weerstand in jezelf overwinnen voordat je iemand om hulp kunt vragen? Of eet je nog liever je schoen op dan een ander om hulp te vragen?
Zodra de gedachte in je opkomt om iemand om hulp te vragen, raken je 9 Ikken in rep en roer, en ontstaat er een innerlijke weerstand.
Hieronder zie je hoe de innerlijke dialoog tussen je 9 Ikken meestal verloopt. Zodat je de volgende keren makkelijker de knoop kunt doorhakken naar welke van de 9 Ikken je gaat luisteren.

Hulp vragen? Ja natuurlijk!

Eén Ik zegt meteen volmondig “Ja”, zodra je jezelf afvraagt of je wel of niet om hulp zult vragen:

Jouw Beschermende Ik heeft meer vertrouwen in andere mensen dan in jouzelf. Twee mensen weten en kunnen meer dan één, en een groep mensen weet en kan nog veel meer dan jij in je eentje. Zij is dan ook de grootste voorstander van mensen om hulp vragen.

Hulp? Kom op zeg, dat heb ik toch helemaal niet nodig!

Meteen daarna roepen een paar Ikken in je binnenwereld dat je juist helemaal geen hulp nodig hebt:

Jouw Harmonieuze Ik is gauw tevreden, vindt dat niets belangrijk genoeg is om je druk over te maken, en vertrouwt erop dat alles vanzelf wel goedkomt. Zij ziet dan ook geen enkele reden om andere mensen om hulp te vragen.
Jouw Perfecte Ik vindt dat andere mensen alles altijd op een andere manier of slechter doen dan zijzelf. Tijdens of na de hulp van andere mensen is ze dan ook altijd weer extra energie en tijd kwijt om hen te corrigeren. Ze doet daarom liever alles zelf, zodat ze zeker weet dat het meteen goed gebeurt.
En jouw Krachtige Ik vindt dat ze zelf sterk en energiek genoeg is om alles alleen te doen. Bovendien heeft ze er geen enkel vertrouwen in dat de mensen die haar helpen dat met goede bedoelingen doen.

Nou, alleen als het echt niet anders kan hoor!

Enkele andere Ikken zijn het er niet mee eens dat je geen hulp nodig hebt.
Ze geven toe dat je best wel wat hulp zou kunnen gebruiken, maar moeten daarvoor wel wat weerstand in zichzelf overwinnen:

Jouw Genietende Ik wil graag vrij en onafhankelijk blijven, en kan er niet tegen om met haar eigen beperkingen geconfronteerd te worden. Maar goed, als het leuke mensen zijn die jou komen helpen, en als we er met z’n allen een plezierige dag van maken, dan moet het maar.
Jouw Presterende Ik krijgt liever zelf alle eer en complimenten voor het bereiken van doelen. Maar met de hulp van andere mensen kan ze vaak wel grotere successen boeken. Dus nou ja, vooruit dan maar.
Jouw Gevoelige Ik vat elke “Nee” persoonlijk op en is dan ook bang dat ze afgewezen wordt als ze om hulp vraagt. Ook begrijpen andere mensen nooit precies wat ze wil en bedoelt, en krijgt ze dus ook nooit precies wat ze wil als ze om hulp vraagt.
Maar als ze met de mensen die haar helpen kan praten over gevoelens en over diepgaande onderwerpen, dan laat ze zichzelf helpen zolang dat niet tegen haar gevoel indruist.

Nee hoor, vergeet het maar. Onder geen voorwaarde!

Een paar andere Ikken zijn het ermee eens dat je op zich wel wat hulp zou kunnen gebruiken. Maar ze vinden dat de nadelen hiervan absoluut niet opwegen tegen de voordelen:

Jouw Behulpzame Ik schaamt zich, en vindt het bijna vernederend, om mensen om hulp te vragen: ze wil juist dat mensen háár nodig hebben, en niet andersom. Bovendien, als mensen “Ja” zeggen tegen haar vraag om hulp, dan moeten ze voor haar iets doen of nalaten, en staat ze bij hen in de schuld. En als mensen “Nee” tegen haar zeggen, dan blijft ze met lege handen achter en voelt ze zich afgewezen.
Jouw Verstandige Ik wil zelfredzaam blijven en zelf genoeg juiste informatie verzamelen om alles alleen te kunnen doen.
Ook kosten sociale contacten haar veel energie en tijd, en zit ze niet te wachten op de emoties, subjectieve meningen, verwachtingen en onredelijkheid van de mensen die haar helpen. En als ze alles zelf doet, kan ze zich volledig op haar gedachtewereld richten, zonder tussendoor steeds sociaal te hoeven doen.

Hoeveel vertrouwen in andere mensen hebben jouw 9 Ikken?

Geplaatst op 8 februari 2017 door Marcel

Beantwoorden

Geen vertrouwen

Mensen halen me uit mijn kracht

Jouw Krachtige Ik is er volledig van overtuigd dat het slecht met haar afloopt zodra ze haar vertrouwen schenkt aan andere mensen.
Zodra mensen haar zwakke plekken ontdekken of sterker denken te zijn dan zij, zullen ze in haar beleving meteen toeslaan en haar benadelen, misbruiken of manipuleren.
Daarom zorgt ze ervoor dat ze krachtiger en energieker is dan de mensen om haar heen, en dat ze zich niet kwetsbaar opstelt. Ook doet ze alles zoveel mogelijk zelf en laat ze haar leven zo min mogelijk beïnvloeden door andere mensen.

Mensen leggen teveel beslag op me

Omgaan met mensen kost jouw Verstandige Ik teveel tijd, teveel energie en soms ook teveel geld. Tijd, energie en geld die ze hard nodig heeft om zichzelf alleen te kunnen redden.
Mensen hebben in haar beleving allerlei verwachtingen en eisen waar ze maar aan moet voldoen. Ook zijn ze meestal te subjectief, te onredelijk of te emotioneel, waardoor het moeilijker voor haar wordt om de feiten op een rijtje te krijgen. Of ze roepen emoties bij haar op, of erger nog, ze willen dat ze over haar emoties gaat praten. En door al die emoties kan ze haar hoofd er niet goed meer bijhouden.
Daarom trekt ze zich zoveel mogelijk terug: naar plekken zonder mensen, of in haar gedachtenwereld als ze niet meer aan gezelschap kan ontkomen.

Mensen wijzen me vroeg of laat af

Jouw Gevoelige merkt dat ze in bepaalde opzichten anders is dan andere mensen: aan de ene kant mist ze iets wat andere mensen wel lijken te hebben, en aan de andere kant vindt ze zichzelf uniek, speciaal, gevoeliger en minder oppervlakkig.
Daardoor voelt ze zich wel een buitenbeentje. En vroeg of laat zullen mensen er in haar beleving achter komen dat ze afwijkt, en haar gaan afwijzen omdat ze anders is.
Om de afwijzing van andere mensen voor te zijn, kopieert ze andere mensen zolang dat niet teveel tegen haar gevoel ingaat. Of laat ze juist duidelijk merken dat ze geen grijze muis is en dat voor haar niet dezelfde regels gelden.

Weinig vertrouwen

Vroeg of laat doen mensen me pijn of beperken ze me

Je Genietende Ik gaat graag met leuke mensen om.
Tegelijkertijd beseft ze dat mensen in de loop van de tijd dingen kunnen gaan zeggen of doen die haar pijn doen. Dat ze haar kunnen gaan beperken door haar te vertellen wat ze niet mag doen of juist moet doen. Of dat het gesprek met hen op een gegeven moment te serieus of te zwaar kan worden.
Dat kan vooral gebeuren bij mensen die ze lang ziet of die ze vaak ziet. Vandaar dat ze vaak niet al te lang blijft en maar eens in de zoveel tijd wat van zich laat horen.

Mensen zorgen vroeg of laat voor teveel onrust

Jouw Harmonieuze Ik wil graag dat er in een gezelschap geen onrust ontstaat, want onrust leidt onherroepelijk tot conflicten.
Maar ze moet continu alert zijn op de sfeer, want in haar beleving is die onrust er al gauw. Doordat mensen onderling teveel van elkaar verschillen, dingen te belangrijk maken, het niet eens zijn met elkaar, te heftig reageren, niet respectvol genoeg naar elkaar toe zijn, of zichzelf teveel op de voorgrond plaatsen.
En dan moet zij weer alles uit de kast trekken om de gemoederen te bedaren.

Mensen leggen de lat te laag

Jouw Perfectionistische Ik legt de lat hoog: als iets beter kan, dan moet het ook beter.
En de mensen om haar heen leggen in haar beleving de lat een stuk lager, en lopen er zelfs de kantjes vanaf. Of ze doen de verkeerde dingen, of dingen op de verkeerde manier.
Daarom doet ze alles zoveel mogelijk zelf, en laat ze zo min mogelijk over aan andere mensen. Want de juiste dingen horen op de juiste manier te gebeuren.

Mensen zetten zich te weinig in

Jouw Presterende Ik is ervan overtuigd dat ze alles kan bereiken wat ze maar wil, zolang ze zichzelf maar genoeg inspant.
Maar mensen om haar heen voelen zich in haar beleving meestal te weinig verantwoordelijk, werken niet hard genoeg, werken niet efficiënt genoeg, of willen teveel erkenning. Met als gevolg dat zij alsnog haar doelen niet bereikt, terwijl ze zelf al wel haar eigen actiepunten afgehandeld heeft.
Daarom doet ze alles zoveel mogelijk zelf. En als ze niet onder de medewerking van andere mensen uit komt, dan past ze zich zo aan hen aan dat ze alsnog haar zin krijgt met zo min mogelijk weerstand en emoties.

Veel vertrouwen

Mensen zijn mijn steun en toeverlaat

Jouw Beschermende Ik heeft meer vertrouwen in andere mensen dan in zichzelf. En als ze zelf maar loyaal genoeg is naar hen toe, dan zullen ze in haar beleving ook loyaal zijn naar haar toe.
Mensen om haar heen geven haar dan de duidelijkheid, bevestiging, adviezen en steun die ze zo hard nodig heeft om zichzelf veilig en zeker te voelen. Vooral in een groep met gelijkgestemde mensen: samen staat iedereen sterk en kan iedereen op iedereen terugvallen.
Wel controleert en test ze continu of de mensen om haar heen nog steeds betrouwbaar zijn. En zo nu en dan vallen er weer mensen van het voetstuk waarop ze hen gezet heeft.

Iedereen heeft mooie kwaliteiten

Jouw Behulpzame Ik ziet in alle mensen, wie of wat ze ook zijn, mooie kwaliteiten. Ook kwaliteiten waarvan ze zelf nog niet wisten dat ze die hadden.
En ze helpt mensen met alle liefde om deze kwaliteiten te ontdekken, te benutten en helemaal tot hun recht te laten komen.