Bepaal zelf hoeveel jij jezelf met andere mensen wilt delen door van je binnenwereld je ideale kasteel te maken

 

recognizable landmarks, listed on unesco list of world heritage sites.

 
 
 
Als vrijgezel heb je geen partner met wie jij lief en leed kunt delen. En je ontkomt dan ook niet aan de keuze hoeveel jij jezelf wilt delen met de andere mensen om je heen: familieleden, vrienden, kennissen, collega’s en onbekenden.
Want jezelf delen kan zowel spannend, ongemakkelijk, bedreigend of gevaarlijk zijn, als gezellig, fijn, bevredigend of verrijkend.
Om makkelijker de keuze te kunnen maken hoeveel privacy je graag wilt hebben en hoeveel informatie je graag met anderen wilt delen, kun je jouw binnenwereld zien als een kasteel met een muur, een kasteelpoort, een slotgracht en een binnenplaats.

 
Zo kan het zijn dat jij je tot nu toe als vrijgezel voorgenomen hebt om je binnenwereld zo min mogelijk met andere mensen te delen. Bijvoorbeeld omdat je teleurgesteld geraakt bent in andere mensen of omdat je jouw eigen privacy een groot goed vindt.
Jouw binnenwereld is dan als het ware een zwaarbewaakt fort.
Het heeft als ‘kasteel’ hoge en dikke muren met verschillende uitkijkposten, een kleine en goed gebarricadeerde kasteelpoort zonder raampjes die in principe altijd dicht is, een brede slotgracht met een aantal krokodillen erin om nieuwsgierige en opdringerige mensen op afstand te houden, en een grote hond op de binnenplaats die mensen weer naar buiten kan jagen zodra je hun gezelschap zat bent.

 
Het kan ook zijn dat jij je tot nu toe als vrijgezel juist voorgenomen hebt om je binnenwereld zoveel mogelijk met andere mensen te delen. Bijvoorbeeld omdat je graag met andere mensen alles wilt delen wat je anders met je partner had gedeeld. Of omdat je van diepgaande gesprekken houdt, of iets voor andere mensen wilt betekenen.
Jouw binnenwereld is dan als het ware een inloophuis. Het heeft als ‘kasteel’ lage en dunne muren zonder uitkijkposten, een grote en houten kasteelpoort met veel raampjes die in principe altijd open is, een smalle slotgracht waar iedereen makkelijk overheen kan stappen, en een gezellige binnenplaats met allerlei hapjes en drankjes.

 
Als vrijgezel bepaal je helemaal zelf hoe je jouw binnenwereld er als kasteel uit wilt laten ziet: je bent zelf de enige ontwerper van dit kasteel.
Daarbij maakt het helemaal niet uit voor welk kasteel je kiest. Geen enkel kasteel is beter of waardevoller dan een ander kasteel, en het is puur en alleen een kwestie van voorkeur. Zolang dit kasteel maar voor jóu werkt. Laat dus gerust je fantasie en je creativiteit de vrije loop!

 
Ook ben jij de enige sleutelbewaarder van jouw binnenwereld.
Want in tegenstelling tot je woonruimte is je binnenwereld iets wat niemand kan zien en waar niemand ongevraagd binnen kan komen.
Alleen op de momenten dat jijzelf de deur van je binnenwereld opent, kunnen mensen een glimp van je binnenwereld opvangen, En je bepaalt helemaal zelf wanneer en hoe lang je hen een inkijkje gunt, en hoever je hen in je binnenwereld toelaat.
Je binnenwereld is dus lekker je eigen domein, waarin je 100 procent controle hebt over wie je wanneer, hoe lang en hoe ver binnenlaat!

 
De vraag “Hoeveel wil ik mezelf delen met andere mensen?” kun je dan ook vertalen naar: “Ziet mijn binnenwereld er op dit moment uit als mijn ideale kasteel?”. Met andere woorden: “Hoe tevreden ben ik met de huidige muur, kasteelpoort, slotgracht en binnenplaats van mijn binnenwereld?”.

 
Zonder een partner heb je juist de gelegenheid om van je privacy te genieten: er is niemand die van jou verlangt of eist dat je deelt wat er in je omgaat, en je hebt genoeg tijd en ruimte om alles met jezelf te delen wat jou bezighoudt.
Wel loop je dan op den duur het risico dat jij je eenzaam gaat voelen, of dat je het gevoel krijgt dat jij er altijd helemaal alleen voor staat. Als dat gebeurt, zul je moeten leren om in een gesprek je binnenwereld stukje bij beetje te delen naar een ander toe, zodat de ander zich ook stukje bij beetje kwetsbaar durft op te stellen naar jou toe. Of om voor jezelf de gesprekspartner, steun en toeverlaat te worden die je zoekt.

 
Aan de andere kant heb je als vrijgezel juist ook de gelegenheid om jezelf met veel mensen te delen: je hebt geen partner die jij in gezelschap steeds aandacht hoeft te geven, en kunt jezelf daardoor extra open stellen voor nieuwe contacten.
Wel loop je dan het risico dat sommige mensen misbruik maken van de dingen die ze over jou horen, of dat ze jou maar een kwebbelkous vinden die alleen maar over zichzelf praat. Als dat gebeurt, zul je moeten leren om op je intuïtie te vertrouwen wie je hoeveel over jezelf kunt vertellen. En om in gesprekken niet alleen te zenden maar ook te luisteren, en af te wegen wat je met jezelf wilt delen en wat je met anderen wilt delen …
 

Bevrijd jezelf van alle verplichtingen in 3 eenvoudige stappen

 

 
 
 
Als vrijgezel ken je misschien wel het gevoel dat je (regelmatig/steeds) geleefd wordt: je moet op tijd naar bed, op tijd uit bed, op tijd eten en drinken, geld verdienen, boodschappen doen, koken, de afwas doen, dingen opruimen, je huishouden doen, je administratie doen, regelmatig contacten met andere mensen onderhouden (al dan niet via social media), jezelf schoonhouden, er steeds voor zorgen dat je er toonbaar uitziet, en regelmatig naar de wc.

 
Op zulke momenten heb je het gevoel dat je bepaalde dingen móet doen, en dan meestal ook nog op een bepaald moment (over het algemeen: nu of vandaag) en/of op een bepaalde manier: “Ik moet nu de was opvouwen op mijn standaardmanier!”.
Op het eerste gezicht lijkt het alsof de buitenwereld jou deze dingen oplegt en dicteert: je lichaam, je huis, de maatschappij, je baas, de mensen om je heen enzovoort.
Maar in werkelijkheid ben jíj altijd zelf degene die jou deze dingen oplegt.
Want of mensen nou hoog of laag springen, en met wat ze ook dreigen, je bepaalt altijd zelf of, wanneer en onder welke voorwaarden je “Ja” zegt tegen hun verwachtingen/eisen. En in veel gevallen vul jij zelf in dat mensen dit of dat wel van jou zullen verwachten/eisen, zonder dat je bij hen checkt of dat wel echt zo is.
Moet je iets van jezelf wat niet door iemand anders verwacht of geëist wordt, dan verwacht of eis je het van jezelf. En zodra je die eis of verwachting van jezelf laat vallen, zie je iets niet meer als verplichting.

 
Zo is geld verdienen (via werk of via een uitkering met sollicitatieplicht) iets waar je in deze maatschappij niet aan ontkomt. Maar zelf heb je “Ja” gezegd tegen die baan bij dat bedrijf. En binnen je werk heb je vaak toch nog (enige) vrijheid/speelruimte: zelf (een deel van) je werkdag indelen, zelf bepalen hoe je opgelegde taken uitvoert, flexibele werkuren, thuis werken, keuze tussen ochtend-/middag-/avond-/nachtdiensten, vrije tijd kopen en/of minder uren werken. Bij een sollicitatieplicht voor je uitkering bepaal je zelf wanneer, hoe lang achter elkaar, bij welke bedrijven, op welke manier en hoe grondig/uitgebreid/serieus je solliciteert.
Aan het huishouden, boodschappen doen, afwassen, opruimen, eten bereiden en je administratie ontkom je ook niet. Maar je bepaalt zelf hoe vaak, hoe lang achter elkaar, wanneer, op welke manier en hoe grondig/uitgebreid je dat doet.
Dingen als eten, drinken en naar de wc gaan kun je vaak nog wat uitstellen, want de drang of noodzaak wordt meestal langzaam groter. En bij jezelf wassen/douchen en jezelf toonbaar maken bepaal je zelf hoe vaak, hoe lang achter elkaar, wanneer en hoe grondig/uitgebreid je dat doet.

 
Soms leg je jezelf bepaalde dingen op om een reden waar je zelf achter staat en in dat geval kun je er gewoon mee doorgaan.
Maar vast en zeker doe je dat ook vaak zonder reden of om een reden die als je wat beter kijkt niet blijkt te kloppen. En in dat geval maak je jouw vrijgezellenleven een stuk prettiger door die verplichtingen lekker te laten vallen, zodat je opluchting, en meer rust, ruimte, vrijheid en ontspanning, voelt.
Hier zijn 3 stappen waarmee je kunt ontdekken of een verplichting iets is wat je jezelf onnodig oplegt en dus kunt loslaten, of iets waar je zelf echt achter staat:

 

Stap 1: Vraag jezelf “Moet ik dit van mezelf of van een ander?”

Zodra je met een verplichting geconfronteerd wordt, denk je meestal alleen nog bij jezelf dat het moet. Zonder jezelf af te vragen van wíe dat eigenlijk moet. Moet het van jezelf, omdat je er zelf achter staat, er behoefte aan hebt of denkt dat het jou iets oplevert? Of moet het niet van jezelf, maar van iemand uit je heden of verleden zoals je (al dan niet nog levende) ouders of docenten, of volgens een regel, procedure, voorschrift, religie, levensbeschouwing of cultuur?
Levert deze verplichting jou niets op (ook geen goedkeuring van anderen), en doe je het alleen maar omdat het nou eenmaal zo hoort, omdat je het nou eenmaal zo gewend bent, omdat ‘iedereen’ om je heen het ook doet, of omdat het nu eenmaal traditie is, laat de verplichting dan los: het dient je niet (meer) en levert je alleen maar stress op.
Als je er zelf wel achter staat, er behoefte aan hebt of denkt dat het jou iets oplevert, ga dan naar de volgende stap.

 

Stap 2: Vraag jezelf “Wat levert het mezelf in het allerbeste geval op als ik dit wel in mijn leven doe?” en “Wat kan er in het allerergste geval gebeuren als ik dit nooit meer doe?”

Als deze verplichting iets is wat je zelf echt nodig vindt en niet iets wat je van anderen overgenomen hebt, kijk dan of het echt zo nodig en belangrijk is als je dacht, en stel jezelf deze 2 vragen.
Kun je niets bedenken wat deze verplichting jou in het allerbeste geval oplevert, of wat het jou in het allerergste geval kost als je het nalaat, laat de verplichting dan los: het dient je niet (meer) en levert je alleen maar stress op.
Kun je wel het grootste voordeel als je het wel doet bedenken en/of het grootste nadeel als je het niet meer doet, kijk dan of dat voordeel en dat nadeel echt zo groot zijn dat jij jezelf daarvoor zo moet opjagen en zo onder druk moet zetten (bijvoorbeeld bij altijd een dop op de tandpasta doen).
Zijn het voordeel en het nadeel kleiner dan je stress, laat de verplichting dan los, zodat je meer rust, ruimte, vrijheid en ontspanning voelt.
Weegt het voordeel of het nadeel wel op tegen je stress, en moet dit in jouw ogen echt gebeuren, ga dan naar de volgende stap.

 

Stap 3: Vraag jezelf “Wat levert het mezelf in het allerbeste geval op als ik dit nu of op deze manier doe?” en “Wat kan er in het allerergste geval gebeuren als ik dit op een ander tijdstip of op een andere manier doe?”

Als deze verplichting iets is wat echt een keer moet gebeuren, kijk dan of het echt zo dringend en vastomlijnd is als je dacht, en stel jezelf deze 2 vragen.
Kun je niets bedenken wat deze verplichting jou in het allerbeste geval oplevert als je het nu of op deze manier doet, of wat het jou in het allerergste geval kost als je het een andere keer of op een andere manier doet, laat de verplichting dan los: het dient je niet (meer) en levert je alleen maar stress op.
Kun je wel het grootste voordeel als je het nu of zo doet bedenken en/of het grootste nadeel als je het niet nu of niet zo doet, kijk dan of dat voordeel en dat nadeel echt zo groot zijn dat jij jezelf daarvoor zo moet opjagen en zo onder druk moet zetten (bijvoorbeeld nu afwassen).
Zijn het voordeel en het nadeel kleiner dan je stress, laat de verplichting dan los, zodat je meer rust, ruimte, vrijheid en ontspanning voelt.
Weegt het voordeel of het nadeel wel op tegen je stress, en is dit iets wat echt nu en echt op deze manier moet gebeuren. En dus ook iets wat je nu graag wilt en dus geen verplichting meer! Ga het dan gewoon doen en kijk eventueel wat je nog kunt bedenken om het leuker te maken (bijvoorbeeld een lekker muziekje opzetten, en eventueel wat dansen 🙂 , tijdens het strijken) …
 

Hoeveel vertrouwen in andere mensen hebben jouw 9 Ikken?

 

 
 

Geen vertrouwen

Mensen halen me uit mijn kracht

Jouw Krachtige Ik is er volledig van overtuigd dat het slecht met haar afloopt zodra ze haar vertrouwen schenkt aan andere mensen.
Zodra mensen haar zwakke plekken ontdekken of sterker denken te zijn dan zij, zullen ze in haar beleving meteen toeslaan en haar benadelen, misbruiken of manipuleren.
Daarom zorgt ze ervoor dat ze krachtiger en energieker is dan de mensen om haar heen, en dat ze zich niet kwetsbaar opstelt. Ook doet ze alles zoveel mogelijk zelf en laat ze haar leven zo min mogelijk beïnvloeden door andere mensen.

Mensen leggen teveel beslag op me

Omgaan met mensen kost jouw Verstandige Ik teveel tijd, teveel energie en soms ook teveel geld. Tijd, energie en geld die ze hard nodig heeft om zichzelf alleen te kunnen redden.
Mensen hebben in haar beleving allerlei verwachtingen en eisen waar ze maar aan moet voldoen. Ook zijn ze meestal te subjectief, te onredelijk of te emotioneel, waardoor het moeilijker voor haar wordt om de feiten op een rijtje te krijgen. Of ze roepen emoties bij haar op, of erger nog, ze willen dat ze over haar emoties gaat praten. En door al die emoties kan ze haar hoofd er niet goed meer bijhouden.
Daarom trekt ze zich zoveel mogelijk terug: naar plekken zonder mensen, of in haar gedachtenwereld als ze niet meer aan gezelschap kan ontkomen.

Mensen wijzen me vroeg of laat af

Jouw Gevoelige merkt dat ze in bepaalde opzichten anders is dan andere mensen: aan de ene kant mist ze iets wat andere mensen wel lijken te hebben, en aan de andere kant vindt ze zichzelf uniek, speciaal, gevoeliger en minder oppervlakkig.
Daardoor voelt ze zich wel een buitenbeentje. En vroeg of laat zullen mensen er in haar beleving achter komen dat ze afwijkt, en haar gaan afwijzen omdat ze anders is.
Om de afwijzing van andere mensen voor te zijn, kopieert ze andere mensen zolang dat niet teveel tegen haar gevoel ingaat. Of laat ze juist duidelijk merken dat ze geen grijze muis is en dat voor haar niet dezelfde regels gelden.

 

Weinig vertrouwen

Vroeg of laat doen mensen me pijn of beperken ze me

Je Genietende Ik gaat graag met leuke mensen om.
Tegelijkertijd beseft ze dat mensen in de loop van de tijd dingen kunnen gaan zeggen of doen die haar pijn doen. Dat ze haar kunnen gaan beperken door haar te vertellen wat ze niet mag doen of juist moet doen. Of dat het gesprek met hen op een gegeven moment te serieus of te zwaar kan worden.
Dat kan vooral gebeuren bij mensen die ze lang ziet of die ze vaak ziet. Vandaar dat ze vaak niet al te lang blijft en maar eens in de zoveel tijd wat van zich laat horen.

Mensen zorgen vroeg of laat voor teveel onrust

Jouw Harmonieuze Ik wil graag dat er in een gezelschap geen onrust ontstaat, want onrust leidt onherroepelijk tot conflicten.
Maar ze moet continu alert zijn op de sfeer, want in haar beleving is die onrust er al gauw. Doordat mensen onderling teveel van elkaar verschillen, dingen te belangrijk maken, het niet eens zijn met elkaar, te heftig reageren, niet respectvol genoeg naar elkaar toe zijn, of zichzelf teveel op de voorgrond plaatsen.
En dan moet zij weer alles uit de kast trekken om de gemoederen te bedaren.

Mensen leggen de lat te laag

Jouw Perfectionistische Ik legt de lat hoog: als iets beter kan, dan moet het ook beter.
En de mensen om haar heen leggen in haar beleving de lat een stuk lager, en lopen er zelfs de kantjes vanaf. Of ze doen de verkeerde dingen, of dingen op de verkeerde manier.
Daarom doet ze alles zoveel mogelijk zelf, en laat ze zo min mogelijk over aan andere mensen. Want de juiste dingen horen op de juiste manier te gebeuren.

Mensen zetten zich te weinig in

Jouw Presterende Ik is ervan overtuigd dat ze alles kan bereiken wat ze maar wil, zolang ze zichzelf maar genoeg inspant.
Maar mensen om haar heen voelen zich in haar beleving meestal te weinig verantwoordelijk, werken niet hard genoeg, werken niet efficiënt genoeg, of willen teveel erkenning. Met als gevolg dat zij alsnog haar doelen niet bereikt, terwijl ze zelf al wel haar eigen actiepunten afgehandeld heeft.
Daarom doet ze alles zoveel mogelijk zelf. En als ze niet onder de medewerking van andere mensen uit komt, dan past ze zich zo aan hen aan dat ze alsnog haar zin krijgt met zo min mogelijk weerstand en emoties.

 

Veel vertrouwen

Mensen zijn mijn steun en toeverlaat

Jouw Beschermende Ik heeft meer vertrouwen in andere mensen dan in zichzelf. En als ze zelf maar loyaal genoeg is naar hen toe, dan zullen ze in haar beleving ook loyaal zijn naar haar toe.
Mensen om haar heen geven haar dan de duidelijkheid, bevestiging, adviezen en steun die ze zo hard nodig heeft om zichzelf veilig en zeker te voelen. Vooral in een groep met gelijkgestemde mensen: samen staat iedereen sterk en kan iedereen op iedereen terugvallen.
Wel controleert en test ze continu of de mensen om haar heen nog steeds betrouwbaar zijn. En zo nu en dan vallen er weer mensen van het voetstuk waarop ze hen gezet heeft.

Iedereen heeft mooie kwaliteiten

Jouw Behulpzame Ik ziet in alle mensen, wie of wat ze ook zijn, mooie kwaliteiten. Ook kwaliteiten waarvan ze zelf nog niet wisten dat ze die hadden.
En ze helpt mensen met alle liefde om deze kwaliteiten te ontdekken, te benutten en helemaal tot hun recht te laten komen.
 

Hoe je in 6 verschillende levensfases krassen, deuken en kleerscheuren kunt oplopen

 

 
 
Hoe verschillend we als vrijgezel ook kunnen zijn, in ons leven hebben we allemaal dezelfde fases doorgemaakt.
Als een zeilboot zijn we door 6 verschillende levensfases heen gezeild.
Hoe voorzichtig we daarbij onderweg ook waren, we liepen helaas toch averij op (krassen, deuken of scheuren in ons hart). Meestal vooral in 1 of 2 van de 6 fases.
En als we veel tegenwind en stormen in ons leven hebben ervaren, zijn we regelmatig vastgelopen en op een gegeven moment misschien in een bepaalde levensfase gestrand.

Het bijzondere is dat je die 6 levensfases op twee manieren meemaakt: eerst als kind en daarna nog een keer als volwassene.
En als je als beginnende volwassene nooit echt bij deze 6 fases hebt stilgestaan, ziet jouw levensreis als volwassene er ongeveer hetzelfde uit als jouw levensreis als kind. Met als resultaat dezelfde soort averij (mentale, emotionele en misschien wel lichamelijke wonden) als toen.
Hieronder kun je zelf onderzoeken in welke levensfase(s) je wellicht beschadigd, vastgelopen of gestrand bent.

Levensfase 1

Elke keer dat je in een nieuwe omgeving komt, kijk je hoe welkom en hoe gewenst je daar bent.
Als kind doe je dat vooral in het eerste jaar na je geboorte en op nieuwe scholen/crèches. En als volwassene vooral bij het op jezelf wonen, bij het samenwonen, bij het verhuizen en bij nieuwe banen.
Het kan zijn dat je als kind (on)terecht de indruk kreeg dat je onwelkom of ongewenst was.
Ook als volwassene kun je de omgeving dan blijven zien als een onveilige, gevaarlijke, schadelijke of vijandige plek, die je zoveel mogelijk moet mijden.
Zodat jij je als vrijgezel voortdurend angstig, onzeker, wantrouwend, minderwaardig en eenzaam voelt.

Levensfase 2

Als jij je veilig voelt in een omgeving, dan merk je op een gegeven moment dat je bepaalde behoeftes hebt. En elke keer dat je een behoefte voelt, kijk je of je die met of zonder de hulp van andere mensen gaat vervullen.
Het kan zijn dat je als kind (on)terecht de indruk kreeg dat je omgeving jou met lege handen liet staan of jou in de schuld liet staan (“Voor wat, hoort wat”) als je om iets vroeg.
Ook als volwassene kun je dan bang blijven om hulp aan andere mensen te vragen of om hulp van andere mensen te accepteren.
Zodat je als vrijgezel voortdurend een onverzadigd gevoel, een gemis, een afhankelijkheid (“Ik heb iets van hen nodig.”), een onderdanigheid en een wrok naar andere mensen toe voelt (“Ze geven me niet wat ik nodig heb”).

Levensfase 3

Als jij je veilig voelt in je omgeving en je behoeftes vervuld zijn, krijg je meer ruimte voor andere mensen en ga je jezelf meer voor hen openstellen. En elke keer dat je in het gezelschap van andere mensen komt, kijk je of je wel of niet meegaat in wat zij zeggen en doen.
Het kan zijn dat je als kind (on)terecht de indruk kreeg dat je in gezelschap te egoïstisch was, teveel opviel, teveel afweek, te eigengereid was of te dominant was.
Ook als volwassene kun je dan bang blijven om in gezelschap boven het maaiveld uit te komen, en jezelf te uiten, te gaan voor wat je belangrijk vindt en je grenzen aan te geven.
Zodat jij je in je vrijgezellenleven voortdurend niet gezien, niet gehoord, niet begrepen, afgewezen, gesmoord, gevangen en onopgemerkt voelt.

Levensfase 4

Als je in gezelschap jezelf durft uit te spreken en voor jezelf op durft te komen, dan kijk je hoe de mensen om je heen daarop gaan reageren.
Het kan zijn dat je als kind (on)terecht de indruk kreeg dat mensen je grenzen niet respecteerden en er overheen walsten. En dat je dus blijkbaar andere mensen met je grenzen tot last was, kwetste, dingen opdrong, of teveel beperkingen oplegde.
Ook als volwassene kun je jezelf dan blijven inhouden, aanpassen, wegcijferen of opofferen om andere mensen geen pijn te doen.
Zodat jij je als vrijgezel voortdurend beschaamd, schuldig, bezwaard, beknot, verplicht en uitgeput voelt.

Levensfase 5

Als je in gezelschap op eigen benen durft te staan en je eigen grenzen kunt bewaken, dan kijk je op welke momenten of in welke periodes je even een luisterend oor wil, met iemand wil overleggen, steun of hulp van iemand wil, of even tegen iemand wil aanleunen.
Het kan zijn dat je als kind (on)terecht de indruk kreeg dat mensen er niet voor je waren als je hen nodig had. En dat ze in plaats daarvan jou in de steek lieten, je benadeelden, je manipuleerden of misbruik van je maakten.
Ook als volwassene kun je het dan moeilijk blijven vinden om andere mensen te vertrouwen, in vertrouwen te nemen, om hulp te vragen en om invloed van hen toe te laten.
Zodat je als vrijgezel voortdurend een drang naar zelfredzaamheid, trots, achterdocht, hardheid, stoerheid, uitputting en eenzaamheid voelt.

Levensfase 6

Als je de invloed, steun, aandacht en inbreng van andere mensen toe kunt laten, dan kijk je of er mensen (vooral potentiële partners) zijn bij wie je alle teugels los kunt laten, je masker af kunt zetten en jezelf over kunt geven.
Het kan zijn dat je als kind (on)terecht de indruk hebt gekregen dat je het deksel op je neus krijgt zodra je jouw kwetsbaarheid, tederheid, hartstocht, behoefte aan intimiteit of behoefte aan seks laat zien.
Ook als volwassene kun je dan jezelf onder controle blijven houden en mensen om je heen op afstand blijven houden.
Zodat jij je als vrijgezel terughoudend, afstandelijk, koud, gekwetst, afgewezen, krampachtig, geremd, geblokkeerd, eenzaam en frigide voelt.

Tot slot

Zoals ik al vertelde, doorloop je de 6 levensfases hierboven op twee manieren: als kind en als volwassene. Je krijgt als volwassene dus als het ware een herkansing.
De manier waarop je ze als kind hebt doorlopen, bepaalt op welke van de 7 verdiepingen van je (vrijgezellen)leven je wel en niet bent geweest, hoe gelukkig je op elke verdieping was en waar je op elke verdieping tegenaan liep.
Als volwassene heb je nu zelf in de hand hoe je levensreis er als volwassene uit gaat zien. Verval je in herhaling en ga je de 6 levensfases op dezelfde manier doorlopen als toen je kind was? En dus ook dezelfde verdiepingen op dezelfde manier bezoeken als toen?
Of ga je als volwassene nu met een open en frisse blik de 6 levensfases doorlopen? En jezelf op de 7 verdiepingen van je vrijgezellenleven zo ontwikkelen dat je meer bevrediging en meer innerlijke vrede voelt dan toen als kind?
De keuze is aan jou …